Om een frisse blik op de zaken te krijgen, word ik overgeplaatst naar het UMC in Utrecht.
Hier gaan ze kijken wat ze nog kunnen doen, om misschien mijn been nog te redden.
Eenmaal in Utrecht aangekomen, kom ik op de trauma-afdeling te liggen.
Hier hebben ze merkbaar meer ervaring met dit soort complexe zaken, dat geeft in ieder geval een goed gevoel!
De artsen gaan alle foto’s en scans bekijken, en wellicht word ik deze week nog geopereerd, zodat ze een kijkje in m’n been kunnen nemen.
De eerste 2 dagen word ik nog even op krachten gebracht, de sonde-voeding wordt weer aangesloten, en ook de vac-pomp wordt aangesloten.
Dan willen ze gaan opereren, maar de eerste dag is er nog geen plek, er zijn spoedgevallen tussen gekomen, dus mijn operatie word een dag doorgeschoven.
De volgende dag ga ik voor operatie, nummer 5, en dat in de 6 weken na het ongeluk.
Na de operatie overleg bij de arts.
Helaas heeft ze geen goed nieuws. Ze hebben de spieren in mijn been bekeken, maar daar valt helaas niks meer aan te redden.
Een amputatie is het enige wat nog rest, en dit heeft nog haast ook, want als het door zou slaan naar boven, heb ik een groter probleem!
Ik kan gelukkig snel ingepland worden voor operatie, de volgende dag al!
Ze gaan proberen de amputatie door de knie te doen, dit is het beste wat ze kunnen halen voor een latere prothese.
De volgende dag ga ik voor operatie.
Snel door naar (hopelijk) de laatste operatie!