Hoe het allemaal gebeurde

04-03-2013:
Op een normale maandagavond, ga ik weer trampolinespringen in de sporthal in Amersfoort.
Dit doe ik wekelijks, als training voor het freestyle skien. Op de trampoline trainen we de sprongen, zodat we dit later in de sneeuw met meer zekerheid durven te doen.

Na een goeie warming up, gaan we aan de slag op de trampoline.

Zoals vaker, leggen we een mat op de rand van de trampoline. Zo kunnen we van de trampoline naar de mat springen. Kom je wat verkeerd terecht, dan val je niet in de trampoline, en word je niet gelijk gelanceerd! (Wel zo veilig! ;))

Na een kwartier lekker wat sprongen gemaakt te hebben, ga ik een wat moeilijke sprong proberen (salto achterover met een halve draai, ook wel rodeo genoemd). Het is wat lastig, omdat je vooruit moet springen naar de mat, maar ook achterover moet draaien.
Het gaat een aantal keer zonder problemen, maar nog niet helemaal vlekkeloos.
Dan probeer ik de sprong nog een keer, en gaat het mis…
Ik spring niet ver genoeg naar de mat toe, en land met maar 1 been op de mat. Mijn linkerbeen mist de mat, en schiet gestrekt de trampoline weer in.

Ik voel direct in mn been wat kapot gaan, en ik laat me op mijn rug op de trampoline vallen.
Gelukkig zijn er genoeg mensen om me heen, en ze komen de trampoline op om me te helpen.
Mijn been ziet er niet goed uit, en direct word er een ambulance gebeld.

Ik word door 3 of 4 man van de trampoline afgeholpen, en we wachten op de ambulance.
Eerst arriveert er een broeder op de motor. Hij bekijkt mijn been, en belt gelijk door dat de ambulance wel nodig is.
Gelukkig krijg ik direct een morfineshot ingediend, want de pijn is flink!

Niet veel later ben ik lekker suf van de morfine, en arriveert de ambulance. De ambulancebroeder kijkt nog even naar mijn been, en zegt zoiets nog nooit gezien te hebben!
Ik word op een brancard gehesen, en de ambulance ingeladen.

op weg naar het ziekenhuis…

Eenmaal op de eerste hulp aangekomen, is het druk…
Ik word even naar een kamer gebracht, en het duurt even tot de arts komt.
Zodra de arts bij me is, bekijkt hij het been, en besluit dat er direct foto’s gemaakt moeten worden.
Op de foto’s is te zien dat het niet goed zit, maar er is een MRI scan nodig om meer duidelijkheid te scheppen.
Mijn onderbeen is flink gebroken, door de kracht heeft mijn bovenbeen het onderbeen kapot geslagen. De bovenkant van mijn onderbeen (het tibiaplateau) is in 3 stukken uit elkaar geklapt!

Na de scan geeft de arts dan ook aan dat het een behoorlijk gecompliceerde breuk is, en dat ze dit niet in de nacht willen opereren, hij wil een vers team specialisten ermee aan de slag zetten.
Ik mag dus de nacht in het ziekenhuis blijven, en de volgende dag gaat er geopereerd worden.
Gelukkig krijg ik nog steeds morfine toegediend, dus de pijn is redelijk te houden!

De volgende dag word ik geopereerd…
Lees hier verder voor Operatie #1